من تا تو

من شاید مثل تو قضایا را نبینم.
قرار هم نیست که مثل تو ببینم. تو هم همین طور.

این اختلاف باعث شده که تو، تو باشی..... و من ، من.
اما یک چیزهایی برای هر دوی ما مهم اند. 
هدف هایی هست که هر دوی ما آن ها را می خواهیم....می خواهیم که به آن ها یا بخشی از آن ها برسیم.
این ها می توانند من و تو را با تمام اختلاف نظر هایی که داریم، در کنار همدیگر نگهدارد.
گاهی همین چیزهای مشترک از پیش ما گم می شود. 
شاید زمانی که عینک "من بینی" ما قطور تر شده.....شاید زمانی که زندگی های ما و بودن های ما تبدیل به عادت شده است.
و وقتی هم که به هم عادت کنیم،معلوم است که کمتر همدیگر را می بینیم.
باید حواس خود را کمی جمع کنیم.

دوست دارم امروز که ترا دیدم "سلامی" بدهم که مثل هیچ کدام از "سلام های قبلی"ام نباشد.
دوست دارم سلامی بدهم که خودش در دلت برای خودش جا باز کند.
این طوری می توانیم هم چای بنوشیم و هم کمی گپ بزنیم...

نصیر مجاب
1398/5/30